Vrijwilligers Stan en Judith: 'Wij kijken toe als trotse ouders'

Stan en Judith zijn vrijwilliger voor mensen met psychische problemen. Ze begeleiden onder andere de bowlingkring voor jongeren tussen 16 en 25 jaar. Zo heeft de mantelzorger even tijd voor zichzelf. Ze vertellen hier graag over.

Judith

Judith werkt in de HR en Recruitment. Tijdens de coronaperiode werkte Judith thuis. ‘Ik staarde in die tijd 40 uur per week naar mijn scherm. En wilde graag iets meer doen.’ Judith reageerde op een advertentie voor vrijwilligers voor iemand met een psychische kwetsbaarheid en is gekoppeld aan een dame van 35 jaar. Om haar ouders te ontlasten, gaat Judith eens per twee weken bij haar langs om samen iets leuks te doen. ‘We gaan vaak winkelen, wandelen of ergens een kopje koffiedrinken. Hiermee probeer ik haar sociale vaardigheden te stimuleren.’ Daarnaast begeleidt Judith, samen met Stan, de bowlingkring.

Stan

Zeven jaar geleden begon Stan met de bowlingkring. ‘Een vriendin van mij werkte als vrijwilliger en tipte mij dat er nieuwe mensen gezocht werden. Ik begon toen net aan mijn studie Toegepaste Psychologie en vond dit werk daar goed bij aansluiten.’

Bowlingkring

De bowlingkring bestaat uit een groep van ongeveer elf jongeren tussen de 18 en 25 jaar. Elke eerste vrijdagavond van de maand gaan ze met elkaar bowlen. Voor de mantelzorgers is dit fijn, ze weten dat de deelnemers samen een leuke activiteit hebben en dat geeft hen rust. Het zijn meestal dezelfde jongeren. Stan: ‘Er zit enige variatie in, maar er is wel echt een vaste kern. We hebben samen een WhatsApp-groep en daarvan zijn er vijf of zes die altijd op komen dagen. De rest komen eens in de zoveel tijd een keer langs.’

Vooruitgang

Stan merkt op dat er echt vooruitgang zit in de groep. ‘Het eerste jaar zaten ze allemaal een beetje voor zich uit te staren en moesten wij de gesprekken op gang brengen. Nu, vijf jaar later, staan wij een drankje te doen en toe te kijken.’ De deelnemers zoeken ook steeds vaker contact met elkaar buiten het bowlen om. Judith: ‘Sommige hebben echt een goeie connectie met elkaar. Laatst kwamen er twee deelnemers te laat. Ze waren samen uit eten geweest. Dat is leuk om te horen. Sommigen zitten nu gezellig heel de avond samen lekker te kletsen. Wij kijken dan als ‘trotse ouders’ toe.’

Specifieke doelgroep

Stan en Judith merken dat er een specifieke groep naar de bowlingkring komt. Stan: ‘Er komen wel eens jongeren met een andere achtergrond langs, maar die zeggen dan zelf dat ze er niet tussen passen. We trekken dus duidelijk één doelgroep aan. Het zijn jongeren die moeite hebben met sociale vaardigheden.’ Judith: ‘De meeste deelnemers zitten op hetzelfde niveau qua sociale interactie. Dat merken ze ook op andere plekken. De meeste deelnemers hebben in het dagelijks leven een baantje of doen een studie. Ze zijn vaak heel goed in hun werk, maar kunnen moeite hebben met omgangsvormen op de werkvloer.’

Vrolijk naar huis

Het is goed te merken dat de deelnemers het leuk vinden. Judith: ‘Soms komen deelnemers wat bedompt binnen. Maar als ze eenmaal op de baan staan, leven ze op. Je ziet ze weer vrolijk weggaan.’ Naast het bowlen betekent het praten met elkaar veel voor de deelnemers. Ook het lachen en grapjes maken doet ze goed. Stan: ‘Er zijn deelnemers die niet laten merken dat ze het leuk vinden. Maar ze zijn er altijd en vragen als eerste of het de volgende keer weer bowlen is.’

Met sprongen vooruit

Stan en Judith genieten van de vooruitgang die ze zien bij de deelnemers. Judith: ‘Soms worden er zelf grapjes gemaakt met mensen die niet bij de kring horen. Wij houden dat natuurlijk goed in de gaten, maar meestal wordt daar wel leuk op gereageerd. Sommigen gaan echt met sprongen vooruit, ook qua zelfvertrouwen.’

Positieve energie

Judith haalt veel positieve energie uit de bowlingkring. ‘Je krijgt gewoon een energiestoot als je ziet dat iedereen weer vrolijk naar huis gaat, ongeacht hoe ze binnenkomen. Soms heeft iemand een baaldag gehad. Erover praten helpt. Wij kunnen een luisterend oor bieden en zorgen voor een stukje afleiding en invulling van het weekend. Het doet mij heel veel om te zien wat het voor hen betekent.’ Stan sluit zich hierbij aan. ‘Ik gun ze ook een avondje uit en als ik zie hoe blij ze naar huis gaan dan voel ik me een trotse papa.’

Empathisch vermogen

Om dit werk te kunnen doen heb je een stukje empathisch vermogen nodig. Judith: ‘Je moet aanvoelen welke gesprekken je wel of niet kunt voeren. Naarmate je het langer doet, groei je erin. Omdat Stan het langer doet, heb ik veel van hem geleerd.’ Stan: ‘Wij weten niet wat de diagnoses van de deelnemers zijn, tenzij ze het zelf vertellen. Dit vind ik soms wel jammer. Er is een keer een deelnemer weggebleven omdat hij overprikkeld was door iets. Ik kon er niet op inspelen omdat ik het niet wist.’

Daar doe ik het niet voor

Judith krijgt vaak de vraag of ze heel goed kan bowlen. ‘Dat vind ik heel grappig, want het is niet zo dat bowlen een grote passie van mij is. Daar doe ik het niet voor.’ Stan merkt dat mensen in zijn omgeving veel bewondering hebben voor zijn werk maar krijgt ook vaak de vraag “Waarom ga je op vrijdagavond vrijwilligerswerk doen?”’ Stan: ‘Ze denken dat het heel zwaar is, maar dat is het niet. Het geeft mij alleen maar plezier. Als ik met een biertje in de hand sta toe te kijken, haal ik daar alleen maar plezier uit. Ik zie dat niet als een opoffering.’

Tekst: Gerrie van Schendel
​Fotografie: Paul Ranft