Mirjam: 'Ik wist niet dat ik dit in me had'

De vader van Mirjam Breedveld was net met pensioen toen hij de diagnose Parkinson kreeg. Deze diagnose was de start van een lang traject. Het instellen van de medicatie ging niet zonder problemen en vader Piet ging steeds meer achteruit, zowel mentaal als fysiek. In dezelfde tijd kreeg Mirjams moeder Gerda tweemaal borstkanker. Mirjam probeerde haar moeder zoveel mogelijk te ontlasten en reed elke week vanuit Breda naar haar ouders in de buurt van Nijmegen, waar ze dan bleef slapen vanwege de afstand.

Dansen door de kamer

Eind 2016 kon Piet niet langer meer thuis wonen. Dementie kreeg steeds meer vat op hem en hij was ook niet meer in staat om te communiceren. Piet ging in een zorginstelling wonen. Mirjam besloot om het mantelzorgen voort te zetten. Haar moeder kon in de dagen dat Mirjam bij Piet was even bijtanken en Mirjam zelf vond het fijn om te kunnen helpen. Ze genoot vaak van de uurtjes met haar vader: “Soms kon ik hem niet bereiken, dan probeerde ik bijvoorbeeld om hem terug te halen met de muziek uit zijn jeugd. Als dat lukte, dansten we samen door de kamer! We bewogen mee met het steeds maar verrassend veranderende brein van mijn vader. Dat heeft naast verdriet voor veel mooie momenten gezorgd. Die koester ik.”

Het uurtje rijden terug naar huis bleek net genoeg om de zorg om haar vader los te kunnen laten: “Voordat ik thuis was, probeerde ik de knop om te zetten. Thuis was ik weer moeder en echtgenote, ik liet het mantelzorgen zo goed en zo kwaad als mogelijk achter in Nijmegen.”

Meer advies en steun gewild

In de warme zomer van 2018 overleed Piet. Mirjam zag het aankomen, maar voelde weinig steun van het zorgpersoneel. Ze voelde zich alleen in de beslissingen die ze moest nemen toen zijn einde naderde. Ze had graag wat meer advies en steun gehad van de mensen die voor haar vader zorgden. “Onvoorstelbaar dat zij niet zagen wat ik zag. Ik had soms het gevoel tegen een muur te praten, terwijl ik enorme behoefte had aan de mening van iemand met een medische achtergrond.”

Mirjam heeft een tip voor andere mantelzorgers: “Neem contact op met BredaMantelzorg. Ik heb tweemaal een gesprek gehad met een vrijwilliger en dat heeft me goed gedaan. Een luisterend oor, iemand die weet waar je over praat, zó fijn! Bij BredaMantelzorg is er ook allerlei informatie beschikbaar in de vorm van boekjes en folders die je weer een stukje verder kunnen helpen in de nieuwe wereld van de mantelzorg.”

Intensieve, maar warme periode

Achteraf kijkt Mirjam terug op een intensieve, maar ook warme periode die haar veel voldoening heeft gegeven. Ze vond het fijn om voor haar vader te kunnen zorgen en heeft ook veel over zichzelf geleerd: “Op momenten dat ik pa niet kon bereiken, zat ik soms bij andere bewoners, zong met hen een liedje of las met oeverloos geduld 5 keer dezelfde pagina uit de krant. Ik wist niet dat ik dit in me had en ik genoot er echt van! Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren en ik zou het zó weer doen.”

Foto: Paul Ranft Fotografie